Paaseiland
Door: Daphne en Irma
Blijf op de hoogte en volg Irma en Daphne
14 Januari 2011 | Chili, Hanga Roa
Zondagochtend om half 6 opstaan… Dan moet er toch wel iets heel leuks te doen zijn op zo´n moment. Nou en dat was er! Want wij gingen naar Paaseiland!
Na een ontbijtje op het vliegveld en een vlucht van 4,5 uur lag het daar, Paaseiland. Vanuit de lucht een minuscuul eilandje met in de verre verte niets te bekennen behalve oceaan. En dat kan wel kloppen, want Paaseiland ligt zo´n 3700 kilometer van de kust van chili verwijderd en in de nabije 2200 kilometer is er geen ander eiland te bekennen. Echt middenin de oceaan dus.
Op het vliegveld hadden we binnen no-time onze bagage, hier kennen ze geen 100% controle, en stond er al een vrouw van onze camping ons op te wachten met een heuse bloemenkrans! We waanden ons meteen in het paradijs.
We werden met een auto naar de camping, Mihinoa, gebracht. Een kleine camping met ongeveer 20 koepeltentjes, een keukengebouwtje, een toiletgebouw en een receptie. De camping lag op loopafstand van de ‘hoofdstad’ Hanga Roa, en tussen de camping en de oceaan lag slechts een zandweg en wat rotsen. Vanuit onze tent hadden we dus uitzicht op de oceaan! Op de camping kwamen we Leentje en Henk meteen weer tegen, heel grappig.
Op zondag is hier op Paaseiland bijna alles dicht. (net Pasen…) En we hebben dus niet veel meer kunnen doen dan rondwandelen in het ministadje en genieten van het feit dat we op Paaseiland waren. Het was lekker warm en zonnig, dus dat werkt ook wel mee aan de feestvreugde. We hebben de eerste avond onszelf meteen laten verwennen in een klein restaurantje met een heerlijk gebakken visje en ’s avonds hebben we geslapen in een tentje dat al voor ons klaar stond met matjes en slaapzakken, prima vertoeven! Ietwat kreupel van het ietwat dunne, harde matje stonden we de volgende ochtend toch vrolijk op met de oceaan op de achtergrond. We gingen op tour.
Om 10 uur werden we opgehaald door Esteban, onze gids van de dag. We hadden het geluk dat we de enige waren die zich hadden opgegeven voor deze tour en dus kregen we een privé tour over het eiland. We hebben de hele dag over het eiland heen gereden met een auto en zijn vele malen gestopt bij Ahu, Moai en andere bezienswaardigheden. Moai zijn de alom bekende beelden van paaseiland en Ahu zijn de, soms gigantische, platformen waar de Moai op staan of liggen. We stopten eerst een aantal keer bij Ahu met omgevallen Moai, op zich al indrukwekkend om te zien. De beelden liggen allemaal met hun gezicht naar beneden, waardoor er wordt verondersteld dat ze opzettelijk zijn omgegooid. Alle beelden die rechtop staan op het eiland zijn in de laatste 20 jaar weer rechtop gezet. Na een hoop liggende beelden zijn we naar een grote berg in het midden van het eiland gegaan waar de beelden uit gehouwen werden. Hier zagen we tientallen Moai, soms alleen het gezicht uit de rots gehouwen en soms al klaar voor transport naar de kust. Het was echt indrukwekkend om zoveel van die gigantische beelden te zien. En ook heel moeilijk voor te stellen hoe mensen met een paar stenen die beelden uit de rots konden hakken. In de rots is de grootste Moai te zien, van 21 meter lang. Deze is alleen nooit losgemaakt van de rotswand, dus je ziet alleen de voorkant.
Na de steengroeven reden we naar Ahu Tongariki, één van de meest indrukwekkende Ahu van het eiland. 15 Moai zijn hier rechtop gezet en staren je aan vanaf de kustlijn. Alle Moai staan trouwens met hun rug naar de oceaan, dus je ziet altijd de oceaan op de achtergrond, supermooi. We bezochten nog wat overblijfselen van de Rapa Nuï dorpjes (Rapa Nuï is de inheemse naam voor Paaseiland) waar funderingen van huisjes, kippenhokken en veel ingekerfde stenen te zien waren. Daarna reden we door naar anakena, het enige echte strandje van Paaseiland. Een parelwit strand, met palmbomen en een Ahu met 7 Moai. Een heel mooi plaatje. Al met al zijn we toch de hele dag bezig geweest om al deze plaatsen te bekijken en alle verhalen van de gids te horen. Het meest boeiend aan Paaseiland is, dat er zo’n groot mysterie omheen hangt. Hoe de beelden precies gemaakt zijn, hoe ze getransporteerd zijn over afstanden tot wel 12 kilometer, waarom ze gemaakt werden en wat ze symboliseren is eigenlijk nog steeds een groot mysterie. Overal zijn wel theorieën voor bedacht, maar een keihard bewijs is er niet.
Na deze indrukwekkende dag waren we nog niet klaar met de cultuur. We zouden naar een Rapa Nuï show gaan met muziek en dans, maar eerst weer even een heerlijk hapje eten. We zaten in een heel leuk restaurantje aan de Calamaris en Dorade toen we opeens geschreeuw achter ons hoorde. De grote, dikke, onvriendelijke restauranteigenaar ging tekeer tegen een groep gasten en riep dat ze eruit moesten! Er waren net allemaal gerechten naar de tafel gebracht en het hoe en waarom van de escalatie begrijpen we nog steeds niet helemaal. De borden waren nog onaangeroerd en de eigenaar heeft ze in het binnendeel van het restaurant allemaal naar binnen gewerkt. Daarna zaten we toch niet zo heel erg meer op ons gemak, maar het eten smaakte gelukkig weer heerlijk.
Na het etentje gingen we naar de show waar we Henk en Leentje weer tegen kwamen. Een uur durende show met Live muziek, Dansers in niet meer dan bodypaint en jungle strings en danseressen in veren bikini’s, rieten rokjes en bloemenkransen, dansten, renden en schudden een uur lang alles wat ze hadden. Het was een leuke show om naar te kijken en we hebben ook wel erg gelachen om de bijna naakte mannen die met hun billen stonden te schudden.
Dinsdag hebben we samen met Leentje en Henk een auto gehuurd om nogmaals naar de hoogtepunten van de tour te rijden en nog wat andere plekjes te bekijken. We reden langs een aantal Ahu met Moai, en stopten toen bij de hoogste berg van het eiland. Zo’n 1,5 uur liepen we bergopwaarts en hadden daar een uitzicht over het hele eiland. Waar we ook keken wat oceaan en de rest van het eiland was ook goed te zien. Bovenop de berg verrasten we onze reismakkers met een zak pepernoten die we nog van onze ouders hadden gehad in Buenos Aires. Wel zo leuk om dat met Nederlanders te kunnen delen.
We liepen weer naar beneden en namen de auto naar het strand Anakena waar we nog een verrassing hadden! ’s Morgens waren we namelijk wakker geworden, en er stond een haasje met een leeg mandje in zijn armen voor onze tent. Hij vroeg ons of we mee wilden zoeken, ze moesten ergens op Paasei-land te vinden zijn! Toen we nog een keer een foto wilden maken van de Moai bij Anakena zagen we een kleurig hoopje liggen. Daar lagen vier beschilderde gekookte eitjes! Wat een toeval!
Het leek ons wel een mooi idee om deze eitjes te gaan eten op het witte strandje met de beelden in het uitzicht. Bij gebrek aan bestek of iets anders om het ei kapot te maken deden we eitje-tik. Maar Irma haar ei was een stuk zachter dan die van Daphne wat resulteerde in een soort eigeelblamage. Onze handen zaten onder het ei en door het zonnetje werd die gewoon gebakken op onze huid. Gelukkig hadden we de oceaan bij de hand, dus toen de eitjes op waren hebben we het er af kunnen poetsen in het lekkere water.
Vandaag hebben we ons een beetje als een ei gedragen. We wilden namelijk naar een krater, 2 uur lopen van de camping vandaan. Daar zouden nagebouwde dorpjes te zien zijn en wat andere dingen. Onderweg kwamen we nog langs een paar grote grotten en toen kwamen we erachter dat we de toegangskaartjes van het Nationaal Park vergeten waren. We waren inmiddels al drie kwartier van de camping vandaan en hadden niet zoveel zin om weer heen en weer te gaan. Dus zijn we maar terug gelopen en de andere kant op gegaan naar het museum van Paaseiland, wat ook weer een uur lopen was. We moeten toch een beetje sportief blijven. We hebben onze laatste Pesos opgemaakt aan souvenirtjes en nu zitten we op het vliegveld. We kregen bij vertrek van de camping nog een ketting met een Moai eraan, echt heel lief.
Er is net een vliegtuig geland hier op het vliegveld, wat niet veel anders kan betekenen dan dat, dat de onze moet zijn. We stappen straks in en vliegen naar het, hopelijk, prachtige Frans Polynesië.
Na een ontbijtje op het vliegveld en een vlucht van 4,5 uur lag het daar, Paaseiland. Vanuit de lucht een minuscuul eilandje met in de verre verte niets te bekennen behalve oceaan. En dat kan wel kloppen, want Paaseiland ligt zo´n 3700 kilometer van de kust van chili verwijderd en in de nabije 2200 kilometer is er geen ander eiland te bekennen. Echt middenin de oceaan dus.
Op het vliegveld hadden we binnen no-time onze bagage, hier kennen ze geen 100% controle, en stond er al een vrouw van onze camping ons op te wachten met een heuse bloemenkrans! We waanden ons meteen in het paradijs.
We werden met een auto naar de camping, Mihinoa, gebracht. Een kleine camping met ongeveer 20 koepeltentjes, een keukengebouwtje, een toiletgebouw en een receptie. De camping lag op loopafstand van de ‘hoofdstad’ Hanga Roa, en tussen de camping en de oceaan lag slechts een zandweg en wat rotsen. Vanuit onze tent hadden we dus uitzicht op de oceaan! Op de camping kwamen we Leentje en Henk meteen weer tegen, heel grappig.
Op zondag is hier op Paaseiland bijna alles dicht. (net Pasen…) En we hebben dus niet veel meer kunnen doen dan rondwandelen in het ministadje en genieten van het feit dat we op Paaseiland waren. Het was lekker warm en zonnig, dus dat werkt ook wel mee aan de feestvreugde. We hebben de eerste avond onszelf meteen laten verwennen in een klein restaurantje met een heerlijk gebakken visje en ’s avonds hebben we geslapen in een tentje dat al voor ons klaar stond met matjes en slaapzakken, prima vertoeven! Ietwat kreupel van het ietwat dunne, harde matje stonden we de volgende ochtend toch vrolijk op met de oceaan op de achtergrond. We gingen op tour.
Om 10 uur werden we opgehaald door Esteban, onze gids van de dag. We hadden het geluk dat we de enige waren die zich hadden opgegeven voor deze tour en dus kregen we een privé tour over het eiland. We hebben de hele dag over het eiland heen gereden met een auto en zijn vele malen gestopt bij Ahu, Moai en andere bezienswaardigheden. Moai zijn de alom bekende beelden van paaseiland en Ahu zijn de, soms gigantische, platformen waar de Moai op staan of liggen. We stopten eerst een aantal keer bij Ahu met omgevallen Moai, op zich al indrukwekkend om te zien. De beelden liggen allemaal met hun gezicht naar beneden, waardoor er wordt verondersteld dat ze opzettelijk zijn omgegooid. Alle beelden die rechtop staan op het eiland zijn in de laatste 20 jaar weer rechtop gezet. Na een hoop liggende beelden zijn we naar een grote berg in het midden van het eiland gegaan waar de beelden uit gehouwen werden. Hier zagen we tientallen Moai, soms alleen het gezicht uit de rots gehouwen en soms al klaar voor transport naar de kust. Het was echt indrukwekkend om zoveel van die gigantische beelden te zien. En ook heel moeilijk voor te stellen hoe mensen met een paar stenen die beelden uit de rots konden hakken. In de rots is de grootste Moai te zien, van 21 meter lang. Deze is alleen nooit losgemaakt van de rotswand, dus je ziet alleen de voorkant.
Na de steengroeven reden we naar Ahu Tongariki, één van de meest indrukwekkende Ahu van het eiland. 15 Moai zijn hier rechtop gezet en staren je aan vanaf de kustlijn. Alle Moai staan trouwens met hun rug naar de oceaan, dus je ziet altijd de oceaan op de achtergrond, supermooi. We bezochten nog wat overblijfselen van de Rapa Nuï dorpjes (Rapa Nuï is de inheemse naam voor Paaseiland) waar funderingen van huisjes, kippenhokken en veel ingekerfde stenen te zien waren. Daarna reden we door naar anakena, het enige echte strandje van Paaseiland. Een parelwit strand, met palmbomen en een Ahu met 7 Moai. Een heel mooi plaatje. Al met al zijn we toch de hele dag bezig geweest om al deze plaatsen te bekijken en alle verhalen van de gids te horen. Het meest boeiend aan Paaseiland is, dat er zo’n groot mysterie omheen hangt. Hoe de beelden precies gemaakt zijn, hoe ze getransporteerd zijn over afstanden tot wel 12 kilometer, waarom ze gemaakt werden en wat ze symboliseren is eigenlijk nog steeds een groot mysterie. Overal zijn wel theorieën voor bedacht, maar een keihard bewijs is er niet.
Na deze indrukwekkende dag waren we nog niet klaar met de cultuur. We zouden naar een Rapa Nuï show gaan met muziek en dans, maar eerst weer even een heerlijk hapje eten. We zaten in een heel leuk restaurantje aan de Calamaris en Dorade toen we opeens geschreeuw achter ons hoorde. De grote, dikke, onvriendelijke restauranteigenaar ging tekeer tegen een groep gasten en riep dat ze eruit moesten! Er waren net allemaal gerechten naar de tafel gebracht en het hoe en waarom van de escalatie begrijpen we nog steeds niet helemaal. De borden waren nog onaangeroerd en de eigenaar heeft ze in het binnendeel van het restaurant allemaal naar binnen gewerkt. Daarna zaten we toch niet zo heel erg meer op ons gemak, maar het eten smaakte gelukkig weer heerlijk.
Na het etentje gingen we naar de show waar we Henk en Leentje weer tegen kwamen. Een uur durende show met Live muziek, Dansers in niet meer dan bodypaint en jungle strings en danseressen in veren bikini’s, rieten rokjes en bloemenkransen, dansten, renden en schudden een uur lang alles wat ze hadden. Het was een leuke show om naar te kijken en we hebben ook wel erg gelachen om de bijna naakte mannen die met hun billen stonden te schudden.
Dinsdag hebben we samen met Leentje en Henk een auto gehuurd om nogmaals naar de hoogtepunten van de tour te rijden en nog wat andere plekjes te bekijken. We reden langs een aantal Ahu met Moai, en stopten toen bij de hoogste berg van het eiland. Zo’n 1,5 uur liepen we bergopwaarts en hadden daar een uitzicht over het hele eiland. Waar we ook keken wat oceaan en de rest van het eiland was ook goed te zien. Bovenop de berg verrasten we onze reismakkers met een zak pepernoten die we nog van onze ouders hadden gehad in Buenos Aires. Wel zo leuk om dat met Nederlanders te kunnen delen.
We liepen weer naar beneden en namen de auto naar het strand Anakena waar we nog een verrassing hadden! ’s Morgens waren we namelijk wakker geworden, en er stond een haasje met een leeg mandje in zijn armen voor onze tent. Hij vroeg ons of we mee wilden zoeken, ze moesten ergens op Paasei-land te vinden zijn! Toen we nog een keer een foto wilden maken van de Moai bij Anakena zagen we een kleurig hoopje liggen. Daar lagen vier beschilderde gekookte eitjes! Wat een toeval!
Het leek ons wel een mooi idee om deze eitjes te gaan eten op het witte strandje met de beelden in het uitzicht. Bij gebrek aan bestek of iets anders om het ei kapot te maken deden we eitje-tik. Maar Irma haar ei was een stuk zachter dan die van Daphne wat resulteerde in een soort eigeelblamage. Onze handen zaten onder het ei en door het zonnetje werd die gewoon gebakken op onze huid. Gelukkig hadden we de oceaan bij de hand, dus toen de eitjes op waren hebben we het er af kunnen poetsen in het lekkere water.
Vandaag hebben we ons een beetje als een ei gedragen. We wilden namelijk naar een krater, 2 uur lopen van de camping vandaan. Daar zouden nagebouwde dorpjes te zien zijn en wat andere dingen. Onderweg kwamen we nog langs een paar grote grotten en toen kwamen we erachter dat we de toegangskaartjes van het Nationaal Park vergeten waren. We waren inmiddels al drie kwartier van de camping vandaan en hadden niet zoveel zin om weer heen en weer te gaan. Dus zijn we maar terug gelopen en de andere kant op gegaan naar het museum van Paaseiland, wat ook weer een uur lopen was. We moeten toch een beetje sportief blijven. We hebben onze laatste Pesos opgemaakt aan souvenirtjes en nu zitten we op het vliegveld. We kregen bij vertrek van de camping nog een ketting met een Moai eraan, echt heel lief.
Er is net een vliegtuig geland hier op het vliegveld, wat niet veel anders kan betekenen dan dat, dat de onze moet zijn. We stappen straks in en vliegen naar het, hopelijk, prachtige Frans Polynesië.
-
14 Januari 2011 - 05:31
Bakker Gerard:
Orgineel hoor pepernoten eten in januari ! Nou ik kan ze niet meer zien hoor. Niet zo slim he om je kaartjes te vergeten maar ja jullie maken zoveel mee. Zal wel weer wennen zijn als jullie thuis komen en in het normale ritme moeten komen. Maar daar denken we nog maar niet even aan. Lekker genieten en veel lol maken meiden. Groetjes Gerard -
14 Januari 2011 - 08:19
Chrissy B.:
Ge-wel-dig! :-D -
14 Januari 2011 - 09:44
Carla De Haan:
Hoi Dames,
Het is weer bijna te leuk om te lezen en te zien! (Chileense roze korte broek? leuk hoor!)
Grt Carla -
14 Januari 2011 - 11:43
Oma En Opa:
leuk eilandje zwemmend naar de vaste wal ? groetjes opa -
14 Januari 2011 - 13:49
Ria:
Geweldig pepernoten eten op paaseiland wat apart, maar wel lekker zo'n oudhollandse lekkernij.
Meiden wat een avonturen weer meegemaakt. Het zijn voor mij allemaal onwezelijke dingen maar wel heel leuk.
Veel plezier op de volgende locatie.
Knuffels van ons 4tjes. -
15 Januari 2011 - 03:09
Edith De Haan:
Weer een ervaring om nooit meer te vergeten. Geniet maar en veel plezier -
15 Januari 2011 - 05:19
Marlène De Wildt:
Ja ja, die kruidnoten doen het helemaal wat mij betreft! Hier in Canada zijn de Nederlanders er ook zo gek op en wij zitten ze dus volop met Kerstmis te eten :-) En tussen al dat buitenlandse voedsel zal het voor jullie ook weleens lekker en vertrouwd zijn om zo'n super Hollandse lekkernij te eten. Weten jullie straks nog wel de weg naar huis te vinden? Het moet toch inmiddels voelen alsof jullie een nomadisch leven zijn begonnen...... Veel plezier maar weer en goede reis verder!
Groetjes! -
16 Januari 2011 - 12:14
Eef:
waauw chicks! die foto's zien er echt weer gaaaaf uit! :) klinkt weer geweldig. :) en waar hebben jullie die pepernoten gescooooord??!??!?! :P
Geniet van Frans polynesie, ik wacht weer op jullie mooie verhalen! Doeg lieve eitjes -
22 Januari 2011 - 20:18
Emy:
Net terug uit St. Maarten en dacht dat dat wel redelijk bijzonder was.....maar wat cool paaseiland! Leuke foto's! Lekker kleurtje hebben jullie al! Enjoy girls! x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
