Melbourne, Great Ocean Road en rest van Roadtrip

Onze roadtrip is weer ten einde. Na drie weken in onze oude vertrouwde Wicked camper is het weer tijd voor echte bedden en warme slaapkamers, iets waar we toch wel een beetje naar uit hebben gekeken.
Na ons vorige verhaal zijn we naar Melbourne gegaan, naar de familie van Daphne, om precies te zijn haar oom Peter, tante Lynn en hun kinderen en kleinkinderen. We hadden al contact gehad met haar nicht Amanda en we mochten bij haar overnachten in het weekend. We hadden een adres en een korte routebeschrijving en met de kaart van Melbourne en omstreken gingen we op pad. En dan kom je erachter dat je het erg gewend bent om in Nederland te wonen met kleine steden en dorpen. Met bijna 4 miljoen inwoners en tientallen suburbs is het meer een provincie met een heleboel stadjes bij elkaar. De familie woont dan ook niet in het stadscentrum van Melbourne, maar ongeveer 40 kilometer daar vandaan. Dat is voor ons bijna niet voor te stellen. We vonden na één keertje verkeerd rijden, met behulp van onze wegenkaart (wie zegt dat vrouwen geen kaart kunnen lezen en dat Tomtom’s tegenwoordig onmisbaar zijn) de wijk waar Amanda woont. Daar werden we opgehaald door een jubelende vrouw in een grote pick-up truck: Amanda. Ze was heel erg blij om Daphne eindelijk te zien en kennis met ons te maken. Amanda woont samen met haar zoon Bryce in een rustige buurt in Montrose, een suburb van Melbourne. ’s Avonds werd meteen de hele familie uitgenodigd om onze komst te vieren: Peter, Lynn, Damien, Angela, Kaylie, Joell, Jonathan en Sonja. We hebben gezellig met ze gekletst en zijn ’s avonds in onze camper in de voortuin van Amanda naar bed gegaan. We lagen net 10 minuten in bed toen we allebei op schrokken. “Wat was dat??”, “Geen idee”. Het leek wel alsof er iemand om de camper heen liep en we waren allebei eventjes een beetje bang dat er een enge vent naar binnen wilde komen. Maar toen we eindelijk door de gordijntjes durfden te kijken was er niets. Waarschijnlijk liep er een kat of een possum op het dak, dramaqueens dat we zijn.
De daaropvolgende dagen zijn we door de hele familie opgevangen. We zijn naar een soort park geweest in het woud waar een oude kunstenaar allemaal Aboriginal beelden heeft gemaakt. Sonja heeft inmiddels ook haar man Trend en kinderen Makayla, Ethan en Hollie meegenomen. We hebben heerlijke Australische Pie gegeten en zijn naar het uitkijkpunt op de Mount Dandenong waar we een goed uitzicht hadden op heel Melbourne. Echt grappig om te zien: een heel uitgestrekt gebied met huizen, platteland en fabrieken met in het midden echt een stadskern met wolkenkrabbers. We hebben een echte Australische verjaardag meegemaakt van Damien inclusief een echte OZZY barbecue. De heerlijkste vleesjes en spiesjes en als toetje wel drie verschillende soort gebakjes. We zijn naar een dierentuin geweest met allemaal inheemse Australische diersoorten. Daar hebben we een roofvogelshow gezien, koala’s gezien en zelfs kangaroos gevoerd! We willen de hele familie ontzetten bedanken voor hun gastvrijheid en hebben genoten van alle activiteiten.
\
Op dinsdag zijn we naar Melbourne gegaan. We konden onze camper bij Amanda laten staan en zijn met de trein naar het stadscentrum gereden. Na een reis van ruim een uur kwamen we in het centrum aan en hebben we een hostel voor twee nachtjes gezocht. . In twee dagen hebben we veel van Melbourne gezien, de Federation Square, waar iedereen lekker in het zonnetje buiten zit en waar nu een modeshow was omdat het Fashion week was. Chinatown met de heerlijke Aziatische restaurantjes en het China museum. Daphne heeft nog UGGS gekocht voor de koude winters in Nederland. We zijn naar St Kilda geweest en hebben veel door het centrum gelopen. We vonden het een hele leuke stad, alleen we merken dat we een beetje “stadsmoe” zijn. Iedere stad lijkt op elkaar en alles ligt alsnog heel ver uit elkaar, je moet altijd met het openbaar vervoer reizen. En behalve shoppen, eten, lopen en musea bekijken is er gewoon weinig te doen. We hebben het daarentegen wel heel leuk gehad in Melbourne en hebben nog best mooi weer gehad ook!
Donderdag reden we met de trein weer terug naar Amanda met een doosje vol met cupcakes. Dat is een ware rage hier, overal zijn cupcake winkels en bij “The Cupcake Bakery” hadden ze echt hele mooie cupcakes. We hebben vier verschillende cupcakes en een leuke kaart gekocht om Amanda nog te bedanken voor haar gastvrijheid van de afgelopen dagen.
Toen we bij Amanda aankwamen hebben we alle cupcakes in drie stukken gesneden en hebben we allemaal en stukje van elke cupcake kunnen proeven!

In de avondspits zijn we vertrokken naar Torquay, waar we rond 9 uur ’s avonds aankwamen. We konden maar één camping vinden en daarvan was de receptie gesloten. Wat moesten we nu? We hebben het hele plaatsje doorgereden maar konden echt geen camping vinden. Na 100 rondjes (het plaatsje is niet zo groot) hebben we de camper maar aan de weg bij het strand gezet. We waren er best tevreden mee, aangezien we zelfs een toiletgebouw naast ons hadden staan! Er stonden ook nog twee andere busjes, dus we besloten om hier te gaan slapen. Toen we net een kwartier in onze camper zaten te lezen kwam er een jongen uit één van de andere campers naar ons toe. Hij vroeg zich af of we hier bleven vannacht, hij wist het zelf nog niet, want er schijnt veel controle op te zijn met een boete van wel 150 dollar per persoon op stond. Na een tijdje reden zij in hun busje weg en ook de andere camper was 10 minuten later verdwenen. We zaten net te overleggen wat wij zouden doen toen Irma een enorme, nee echt ENORME, spin in de hoek bij de schuifdeur. Eentje met dikke harige poten en een doorsnee van wel 8 centimeter. (ja, we hebben er even een liniaal bij gepakt). We waren behoorlijk aan het gillen en hysterisch aan het doen tot we toch echt in actie moesten komen. Irma klom tussen de autostoelen door naar voren en stapte via de passagiersdeur uit, trok de schuifdeur open terwijl Daphne probeerde het beest met een wegenkaart naar buiten te vegen… Mislukt. Het monster kroop tussen twee matrasjes in en Daphne rende hysterisch de camper uit. Gelukkig liet het beest zich misleiden en kwam langzaam weer naar buiten gekropen toen we aan het matras begonnen te trekken. Irma zette uiteindelijk een groot plastic glas op het dier en schoof er gillend de wegenkaart onder. Het gevaar zat gevangen en we hebben hem 5 meter verder met weer een gilletje weggesmeten. Toen we weer terug liepen naar de camper wisten we het zeker. Dit was een teken. We moeten hier weg. We hebben nog een kwartier door het dorpje gereden en hebben onze camper uiteindelijk voor een hotel gezet waar we met de gordijnen potdicht hebben geprobeerd te slapen. Onze nieuwe toiletvoorziening was een boom. De volgende ochtend was de receptie wel open van de camping en hebben we onze camper voor 2 nachten op een heerlijk plekje vlak naast het strand kunnen zetten.
Torquay is een dorpje dat bekend staat om haar surfstranden en outletstores. Daar hebben we dan ook de meeste tijd van ons verblijf hier doorgebracht. Al surfend en bodyboardend hebben we flink wat uurtjes in het water doorgebracht en we hebben ons gelukkig een beetje in kunnen houden bij de outletwinkels van de bekende surfmerken. We zijn nog naar het surfmuseum geweest waar vooral heel veel surfplanken te zien waren. Onze buren op de camping waren Perry en Kris, een vader en zoon uit Newcastle in New South Wales. Toen Kris nog een kind was hebben ze met het hele gezin 9 maanden in Nederland gewoond. En waar precies? In Heemskerk! Bij de hoogovens gewerkt, wat een toeval. We zijn de tweede avond van ons verblijf in Torquay door Kris en Perry uitgenodigd voor het eten hebben weer van heerlijke barbecue specialiteiten mogen genieten.
Na Torquay zijn we aan de Great Ocean Road begonnen. In drie dagen zijn we langs prachtige stranden met indrukwekkende kliffen gereden. We hebben een vuurtoren gezien en elke nacht op een andere schattige camping geslapen. Ook bij alle strandjes hebben we ons weer in een wetsuit gehesen en met een surfplank of een bodyboard de golven overmeesterd. We hebben Koala’s in het wild gezien. En niet eentje, maar wel een stuk of 15. In de eucalyptusbomen langs sommige wegen zaten ze gewoon op hun gemakje bladeren te eten of een beetje te chillen. We waren echt helemaal blij dat we deze dieren ook nog in het wild hebben gezien, wat een schatjes zijn het. We hebben ook nog meer wilde kangaroos gezien op een golfterrein, ook heel leuk.
Op de derde dag van de trip kwamen we aan bij de grootste attractie van de Great Ocean Road: De Twaalf Apostelen. We weten nog steeds niet precies wat het zijn, maar we zagen een heleboel grote geërodeerde rotsen langs een dramatisch kustlijn met diepe kliffen, maar we hebben er geen twaalf kunnen ontdekken. Met de ochtendzon hadden we wel een heel mooi uitzicht op de prachtige uitzicht. We hebben daarna nog een aantal plekjes langs de kust bekeken en zijn daarna via de snelweg weer een stuk terug gereden richting Melbourne.
We zijn in drie dagen naar Canberra gereden waarbij we op een campinkje hebben geslapen langs de weg met kippen, geiten, schapen en eenden en een andere camping met vooral heel veel kampers die onze Ipod hebben gejat toen we die wilden opladen in het toiletgebouw. Nu zaten we weer vast aan onze 4 dubbele CD’s met Highschool Discohits, we kunnen je vertellen, die gaan je ook de keel uithangen na een stuk of 10 keer.
Onderweg naar Canberra hebben we een tussenstop gemaakt bij Mc Donalds om weer even gratis te internetten zonder iets te kopen. Toen we klaar waren en weg wilden rijden deed de auto helemaal niets. Al snel begon het “lampje te branden”, de lichten aan laten staan. Het was rotweer dus daarom hadden we de koplampen aan en omdat zowel het lichtje op het dashboard het niet deed en het ding niet piept als je de deur open doet was de accu leeg. Gelukkig vonden we al snel een man op het parkeerterrein in een wegwerkers outfit en een grote pick-uptruck die er wel uitzag alsof hij ons kon helpen. Binnen 5 minuten deed ons bakkie het weer en konden we weer verder!

In Canberra hebben we eigenlijk maar eventjes gespendeerd. We hebben het Parlementshuis bekeken en hebben nog even wat rondgelopen in het centrum, maar erg veel soeps was het niet. Het is de hoofdstad van Australië maar een tiende de grootte van Sydney en weinig sfeer. Na Canberra hebben we nog op een camping geslapen ongeveer een uurtje richting Sydney en daarna zijn we naar de Blue Mountains gereden. We hebben een stop gemaakt bij de Wentworth falls waar we een wandelingetje hebben gemaakt en een mooie waterval konden zien. Daarna zijn we door gereden naar Katoomba en hebben onze bolide op een leuke camping gezet. We hebben de dag erna ongeveer ieder wandelpad dat in de buurt was gelopen en waren alsnog binnen 3 uur weer terug op de camping. Maar tijdens onze wandeling hebben we wel de beroemde “Three Sisters” rotsen gezien, een trap van 1000 treden naar beneden gelopen, een wandeling door het regenwoud gelopen, Lyerbirds gezien en ook weer een hele lange trap terug naar boven gelopen.

De derde dag in de Blue Mountains waren we van plan om naar Mount Victoria gaan en daar nog even de benen te strekken in de bergen, maar dat plan viel een beetje in het water. Het heeft de hele ochtend geregend en daarom besloten we om terug te rijden richting Sydney en onderweg een binnen zwembad te zoeken. Lekker warm hebben we de middag in het zwembad doorgebracht en zijn naar Sydney gereden. Daar hebben we op een camping niet ver van het centrum vandaan, in een national parc geslapen. We hebben nog kennis gemaakt met andere inheemse dieren uit Australië: De possums. We liepen ’s avonds naar het toiletgebouw, langs de openluchtkeuken en zagen twee enorme possums op het gasfornuis de restjes van de campinggasten te eten. Die konden we ook weer van ons Wildlife-lijstje afstrepen.
Op maandag hebben we via een toeristische route door het centrum van Sydney onze camper teruggebracht bij Wicked Campers. We hebben één nachtje in Kings Cross overnacht. Omdat Daphne dinsdag jarig was hebben een klein feestje gevierd op maandagavond. Dat hield in: Indiaas gegeten, naar de film gegaan en ’s avonds om 12 uur had Irma nog een verassing in petto van een chocoladetaart en kadootjes. En dat terwijl Daphne nog niet eens jarig was in Nederland! Daphne wil natuurlijk iedereen bedanken die aan haar heeft gedacht door middel van een berichtje via internet of sms. We hebben er een leuke verjaardag van gemaakt.
Op dinsdag zijn we naar Bondi beach gegaan waar we nog op zoek zijn gegaan naar de beroemde knappe lifeguards, maar we konden niet echt veel soeps vinden.

Toen we in Torquay waren, heeft Kris ons aangeboden dat we op bezoek konden komen in Newcastle als we op de terugweg waren. Aangezien we al een beetje Stadsmoe waren, leek ons dat wel een geweldige oplossing om onze laatste dagen in Australië te besteden. We zijn dinsdag met de trein in drie uur naar Newcastle gereden. Daar werden we opgehaald door Kris en hebben we kennis gemaakt met zijn vrouw en kinderen. Daarna zijn we meteen mee genomen naar een zakendiner. Die was op het laatste moment afgesproken, dus hij nam ons maar gewoon mee. Daar zaten we dan, met 7 zakenmannen aan een ronde tafel in een Chinees restaurant. Het was erg gezellig en het eten was echt heerlijk. Daarna zijn we naar Terry en Madelyn, de ouders van Kris, gebracht om te overnachten. Hun huis staat op een heuvel aan de zee, dus je kunt je voorstellen hoe mooi het uitzicht is. We werden hartelijk ontvangen door Madelyn en hebben heerlijk geslapen in het grote, zachte, heerlijke bed.
Op onze tweede dag hebben we een fietstochtje gemaakt op de fietsen die Madelyn voor ons geregeld had. We begrijpen nu wel meteen waarom niemand hier op de fiets naar zijn werk gaat! Helemaal bezweet en buiten adem waren we na elke heuvel, het was dan ook echt heel erg warm en zonnig. We hebben een hele tocht gemaakt langs de haven en de pier en hebben onszelf daarna afgekoeld in de heerlijke oceaan. ’s Avonds hebben we gebarbecued bij Kris en zijn vrouw en hebben wij hen verrast met ons lievelingstoetje: Banoffee pie! Dat was genieten.
Vanmorgen zijn we door Kris naar het station gebracht en hebben we de drie uur durende treinreis gemaakt naar het vliegveld van Sydney. Daar zitten we nu en we weten nog niet precies wat we de komende drie weken gaan meemaken. We hoorden gisteren over alle overstromingen en dreigende tsunami in het zuiden van Thailand. Dat is juist het gedeelte waar alle parelwitte stranden en zonnige paradijsjes zijn, dus dat plan zit er voorlopig niet in. Bangkok ziet er op dit moment goed uit en ook het noorden van Thailand heeft geen problemen. We zijn van plan om eerst deze delen van Thailand te bezoeken en dan verder te kijken of het zuiden een goed plan is, of dat we beter verder naar het noorden kunnen gaan. We houden jullie op de hoogte van onze avonturen.