Córdoba, Mar del plata en Buenos Aires

Hoi Allemaal,
We houden het dit keer echt kort, want we moeten over een half uur naar het vliegveld. Later meer hierover. :)
We waren gebleven bij Córdoba met ons verhaal. Nadat we ons vorige verhaal hadden geschreven sloeg het noodlot toe. We waren bij de Subway en bij het vertrekken was Irma iets teveel bezig met vriendelijk gedag zeggen tegen de serveerster dat ze de twee treden van het trapje over het hoofd zag en naar beneden stortte. Op zo’n moment wil je natuurlijk alleen maar zo snel mogelijk verdwijnen want je voelt iedereen kijken natuurlijk. Maar toen de serveerster vroeg of we een pleister nodig hadden gingen we eerst maar even de schade bekijken. Toen bleek haar grote teen echt totaal ontvelt te zijn. Beetje luguber gezicht, maar veel pijn deed het gelukkig niet. Hij is nu alweer helemaal netjes genezen, maar een slimme actie was het wel.
De dag na het teenincident gingen we paardrijden. We werden om 9 uur ’s morgens opgehaald door een vrolijke man: Marcelo. We hadden erg veel geluk want we waren de enigen die, die dag mee gingen op de tour. We reden ongeveer een uur naar een dorpje vlakbij Villa Carlos Paz waar Marcelo zijn eigen boerderij had met een stuk of 30 paarden. Hij heeft zelf ongeveer 6 jaar professioneel polo gespeeld in Engeland en Brazilië en leeft nu van de paardrijexcursies. Om te beginnen werden we verwelkomd met het traditionele Argentijnse drankje Maté de Hierba. Een soort bittere kruidenmix met heet water en suiker. Het wordt gedronken in houten of leren kopjes met een soort metalen rietje met een filter aan de onderkant. Het is echt traditioneel want er zijn allerlei regels hoe je het moet drinken.
Na de thee was het tijd om onze paarden te ontmoeten. Maria en Nieve. Daphne kreeg een gevlekte schimmel en Irma een bruin paard. We zijn allebei echt hartstikke onervaren als het om paardrijden gaat, maar met deze paarden was dat geen probleem. We hezen onszelf op hun rug en toen ging eigenlijk alles vanzelf. We reden ‘Gauchostyle’, wat wil zeggen dat je met één hand de teugels vast houdt, zodat je, je andere hand vrij houdt om bijvoorbeeld koeien te vangen met een lasso. Je snapt… Die lasso kwam niet aan de orde bij onze tour.
De paarden waren geweldig, rustig en gehoorzaam en eigenlijk wisten ze beter waar ze naartoe moesten dan wij. We reden ongeveer 3 uur door prachtige landschappen, heuvels, rotsen, rivieren en langs monumenten. We reden over het algemeen lekker rustig met zijn drietjes achter elkaar, maar op het eind was het tijd voor wat actie: Galop. En niet het soort galop dat je ziet bij gecontroleerde paardrijders. Nee, gewoon benen naar voren strekken, beetje naar achter leunen en hopen dat je er niet afvalt! Het was echt heel leuk en spannend en we gingen echt heel hard. Tip: zorg bij dit soort activiteiten dat je geen spiegelreflexcamera om je nek hebt hangen, want Daphne heeft er een prachtige blauwe plek aan over gehouden.
Na het paardrijden was het tijd voor de welverdiende barbecue. Echt de lekkerste die we ooit hebben gehad. Vers gebakken brood op de barbecue, veel te veel vlees en heerlijke salade. We zaten echt helemaal vol toen er nog meer vlees werd opgeschept en we wilden natuurlijk niet onbeleefd zijn. In de namiddag reden we weer terug naar Córdoba en hebben we heerlijk geslapen met onze volle buikjes.De volgende dag voelden we spieren die we nog nooit hebben gevoeld. Om het kort te houden: Alles deed een beetje pijn.
Verder hebben we het in Córdoba rustig gehouden, we zijn nog een dagje naar een shoppingmall geweest ivm slecht weer en we hebben om 3 uur ’s middags de bioscoop bezocht. We waren gewoon de enigen! En toch hebben we er een zooitje van gemaakt met popcorn gevechten.
Na Córdoba werd het tijd voor het strand: Mar del Plata. We namen de bus gedurende 17 uur en kwamen in de ochtend aan. We hebben weer een lekker hostel gevonden, een paar blokken van het strand af. In Mar del Plata hebben we vooral genoten van het strand. Het is een prachtige stad met veel verschillende stranden en hoge gebouwen. We konden de helft van de stranden niet bekeken omdat alles was afgezet door de politie. Uiteindelijk bleek dat de President van Argentinië, maar ook alle andere presidenten uit Zuid-Amerika een bijeenkomst hadden in Mar del Plata en dat duurden een aantal dagen. Af en toe kwamen er hordes geblindeerde auto’s voorbij met politie-escorte en dat gaat er een stuk anders aan toe dan wij gewend zijn. Alle politie auto’s en motoren hebben sirenes aan, ze rijden als gekken en er rijden zelfs meerdere ambulances mee! Gekkenhuis.
Op één dag was het niet zulk mooi weer en we besloten iets anders dan strand te gaan ondernemen. We kregen een tip van de hosteleigenaar voor, Laguna de los Paders, een soort lagune buiten de stad en we besloten daar heen te gaan met de bus. Het duurde even voordat we de juiste bus hadden gevonden, maar met wat hulp van mensen op straat was het gelukt. Maar ook uitstappen bij de goede halte was nog een hele opgave. Na één keer uitgestapt te zijn, een half uur te hebben gewacht en de bus weer terug te hebben genomen een aantal haltes waren we nog niet bij de plek waar we moesten zijn. Uiteindelijk stapten we uit bij Sierra de los Padres, in de hoop dat de lagune in de buurt zou zijn. We konden alleen niets anders ontdekken dan een lange rechte weg, plantages en groenteboeren. We vroegen de weg en toen bleek dat het nog een heel eind lopen was. Uiteindelijk hebben we wel een stuk gelopen, maar toen zagen we een dierentuin langs de weg. We besloten dat dit de bestemming van vandaag was en gingen naar binnen.
We bleken de enige bezoekers te zijn en we hebben een tijd rondgelopen in, eigenlijk, een enorme kinderboerderij met hier en daar een iets wilder dier. Toch hebben we ons prima vermaakt en ’s avonds hebben we van onze vers gekochte groentes nog een heerlijke maaltijd gekookt.
We zijn de volgende dag nog naar de haven geweest van Mar del Plata. Een enorme haven met, uiteraard, heel veel boten, gigantische zeeleeuwen en een hele lange pier van 3 kilometer. We liepen de pier op en konden vanaf het eind de hele stad bekijken. Het was inmiddels al avond geworden en we begonnen alweer trek te krijgen in avondeten. We hadden gelezen over een goed visrestaurant iets verder uit de haven en besloten daar heen te lopen. Toen we daar, uitgehongerd, om 20.00 uur aankwamen bleek hij dicht te zijn. Toen de ober buiten kwam hoorden we dat het restaurant pas om 20.30 uur open gaat. We moeten nog écht wennen aan dat extreem late eten. Maar we hadden eenmaal besloten om hier te gaan eten dus hebben een half uur doorgebracht in stomme winkeltjes en een supermarkt. Gewoon om tijd te doden.
In totaal zijn we 4 dagen in Mar del Plata gebleven en om zaterdag vertrokken we naar Buenos Aires. We zijn het bussen inmiddels wel een klein beetje zat en er rijdt een trein tussen Mar del Plata en Buenos Aires, dus we grepen deze kans! We reisden samen met een jongen uit het hostel, Steve, en we hadden een dag vol verassingen. De treinreis duurt 6 uur en kost ongeveer 12 euro, de helft van wat de bus zou kosten. Eenmaal aangekomen in de trein bleek er totaal geen systeem te zitten in hoe de stoelen waren neergezet. Een aantal stoelen achter elkaar, dan weer tegenover elkaar en dan weer de andere kant op, en alles door elkaar. De stoelen die wij hadden toegewezen stonden achter elkaar, dus dat was niet zo gezellig. Na een tijdje maakte Steve de grap dat je de stoelen misschien wel kon omdraaien en een kwartier later kwamen we erachter dat, dat echt kon! Als je aan een hendel onder de bank trok draaide je zo de hele bak om! Echt te grappig.
De treinreis verliep heel prima en toen we bijna Buenos Aires in reden schrokken we ons rot. We hoorden opeens een harde knal, glas en zagen een jongen vlak bij ons in elkaar duiken. Niemand leek echt in paniek en we vroegen geschrokken aan een andere reiziger wat er aan de hand was. Hij zei dat we onze ramen en de luiken voor de ramen dicht moesten doen. Toen we doorvroegen bleek dat er mensen naast de spoorlijn stenen naar de trein gooien en dat het raam van de ineengedoken jongen een grote ster had gekregen en dat er zelfs wat glas naar binnen was gevallen. Toen we weer een beetje van de schrik bekomen waren gebeurde er nog iets raars. Het raam van de gene achter Daphne viel opeens helemaal naar beneden. Waarschijnlijk was hij al gebroken door een steen maar er was nog niets gebeurd. Wij vonden allemaal maar raar en bijzonder, maar de mensen in deze trein leken het heel normaal te vinden. Als het raam naast je helemaal uit elkaar valt, dan schuif je toch gewoon een stoel op??
In Buenos Aires hebben zo min mogelijk cultureel gedaan, omdat we nog iets over willen hebben voor als onze ouders komen volgende week. We zijn zaterdag uit eten en op stap geweest met onze kamergenoten in het hostel. En maandag hebben we afgesproken met Sarah en Dan. We hebben hen ontmoet op de Galapagoseilanden en ze zijn gelijk met ons in Buenos Aires aangekomen. We hebben in hun appartementje geluncht en ’s avonds kwamen er weer andere vrienden van hen eten. We hebben naar de grootste supermarkt geweest die we ooit gezien hebben, twee verdiepingen. We hebben allemaal heerlijke dingen ingeslagen en na het eten zijn we met zijn allen gaan Bowlen. We hebben heel veel lol gehad en toen we een spelletje jongens tegen de meiden speelden hebben we de mannen eens even laten zien wie hier de baas zijn!
Vanmiddag vliegen we naar El Calafate voor 5 dagen. We voelen ons een beetje schuldig dat wij steeds 30 graden hebben en jullie zoveel kou, dus besluiten we ook de kou maar op te zoeken. Na 5 dagen komen we terug in Buenos Aires en een dag later komen onze ouders! We hebben er allemaal heel veel zin in!!!