Eerste dagen in Quito

Oké, die lasagne is het niet geworden woensdagavond. Iedereen ging snel in de rij staan, en wij dachten relaxed te zijn en pas op te gaan staan als de rij bijna klaar was. Te laat dus, want net voordat Irma bij de opschepper stond werd het laatste beetje lasagne bij elkaar geschraapt. Toch maar weer uit eten dus.
De volgende dag hebben we ons gereed gemaakt om weer verder te vliegen naar Ecuador. Als volleerde Miamiërs pakten wij zo soepel als dat ging de bussen naar het vliegveld en we waren ruim op tijd voor de check-in. Nadat we weer uitvoerig moesten verantwoorden wat we waar allemaal precies gingen doen, gingen we door de douane voor onze laatste Amerikaanse maaltijd. Samen 1 sandwich met patat, we beginnen al aardig te leren om te besparen. Na het betalen duurde het wel erg lang voordat de serveerster terug kwam met het wisselgeld. De fooi stond immers als op de bon dachten wij, dus die 2 dollar wilden we nog wel terug. Na een kwartier wachten kwam de serveerster een beetje gepikeerd naar ons toe om te vragen waar we op aan het wachten waren. Ze liet ons het bonnetje zien en wat bleek? Je moest kiezen tussen de percentages fooi die je gaf! 8, 12 of 15%! Toen bleek dat we nog maar 50 cent terug zouden krijgen, en dat vond de serveerster niet de moeite waard. Wij kregen een lachstuip en die 50 cent mocht ze houden. Echt helemaal begrepen we het niet, maar het zal allemaal wel. Vreemd landje Amerika.
Alsof we de trein pakten, arriveerden we zonder problemen op Quito. We raken nu al gewend aan alle rompslomp die vliegen met zich mee brengt. Eenmaal uit het vliegtuig voelden we al dat het hier een stuk frisser is dan in Miami.
we bestelden een taxi op het vliegveld, en we werden zo ongeveer meegesleurd door een taxichauffeur, naar een taxi met sfeervol achtergrond muziekje en vriendelijke taxichauffer. Het eerst viel ons op dat Quito echt een grote stad is, met veel grote en mooie gebouwen. Heel wat anders dan Miami. Toen we een tijdje stilstonden bij het stoplicht, werden we verrast door een met vuurstokken jonglerende clown, midden op de weg. Als dat geen warm welkom is...
Eenmaal nadat we onze spullen gedumpt hadden bij het hostel, vonden we het weer eens tijd om te gaan eten. (je begrijpt wel wat één van onze prioriteiten hier is). Tot onze schrik, bevond ons hostel zich op een locatie te vergelijken met het Leidseplein, en de barstreet van Lloret de mar. Overal neonlichten, bars met harde muziek en...... FASTFOOD!!!!!
We wisten niet wat ons overkwam, overal alleen maar hamburgers en hotdogs te koop. Het was inmiddels al behoorlijk donker dus we konden niet te ver op onderzoek uit. De beste optie was nog een klein zaakje met taco´s voor weinig. Na dit heerlijke maaltje was het weer bedtijd. We zijn tot nu toe echte slaapkoppen hoor. De wilde stapavonden moeten nog komen ;)
Quito ligt heel hoog in de bergen, daarom is het dus ook zo fris hier. Het is ongeveer tussen de 10 en 20 graden. De stad heeft twee centra, Old Town en New Town. Ons hostel ligt in New Town. Vrijdag zijn we met de taxi naar New Town gegaan. Naar een prachtig plein, vol mooie mensen in prachtige klederdrachten. Aan de zijkant van het plein zaten allemaal schoenenpoetsers, en ook over het plein lopen heel veel jongetjes met schoenenpoetskistjes. (gelukkig hadden wij linnen gympies aan, niets te poetsen dus). Er lopen overal mensen met mandjes eten, ijs, fruit, drinken, alles kun je op straat kopen. We hebben de hele middag rondgelopen in Old Town, mooie gebouwen bekeken, een kerk bezocht en de paparazzi uitgehangen. gelukkig kwamen we er hier achter dat er ook echt lekker eten is. Empanadas en verse vruchtensapjes. Heerlijk!
Gisteren hebben we de rest van New Town verkend. Eenmaal ver weg van het Leidse Plein is het ook zo gek nog niet. We hebben een leuk marktje bezocht, en zijn daarna doorgelopen naar een groot park. Omdat het weekend was waren er veel Ecuadoriaanse families. Er waren grote speeltuinen en we hebben uren daar gezeten om naar deze mensen te kijken.
Even verderop zagen we nog meer kraampjes, dus we dachten; daar moeten we ook even kijken! Toen bleek er een soort Chileens volksfeest aan de gang te zijn met allemaal eten en dansende mensen. In onze onschuld zijn we per ongeluk een zaal binnen gegaan waar we eigenlijk alleen met een stempel naar binnen mochten. Maar daar kwamen we pas achter toen we alweer naar buiten gingen. Er waren allemaal mensen in chileense kleding aan het dansen en de muziek knetterde door je trommelvliezen heen.
Vandaag hebben we voor 6 cent per minuut naar Nederland gebeld (Daphne´s vader is vandaag jarig: Gefeliciteerd!!!) en over 2 uurtjes worden we opgehaald om naar het gastgezin te gaan. We zullen daar een week blijven en naar een spaanse school gaan. Heel spannend allemaal.

Irma: Ik wil nog even iedereen bedanken die mee heeft gewerkt aan het boekje dat mijn zus heeft gemaakt met de foto´s en de verhaaltjes. Echt helemaal super! ik hield het bijna niet droog na de douane :)

Hasta la Pasta, tot de volgende Villa